Gözlerin kızarmış ağlamaktan. Saçların olabildiğine
dağınık.Kaç gündür beklediğin haberi alamamaktan perişanlığın, biliyorum.
Yollara çıkıp durman, her yeni gelene soran gözlerle bakman da hep aynı haberi
beklediğinden. Bulundu… İyi… Bu sözcükleri duymak için neleri
vermezdin.
Geç kaldığını, geç kalmasan belki kurtarabileceğini,
izin vermeseydin ortadan bir anda böyle yok olmayacağını düşünüp daha da
kahroluyorsun. Zor her an ağlamaklı, yiyip içmeden, uyumadan dayanmaya
çalışmak. Her yeni kişide ondan izler bulmaya, eksik kalan anıları toplamaya
çalışmak daha da zor.
Nasıl hissettiğini anlayabiliyorum az çok. Gerçi
az anlarım çok değil. Çok anlamak da istemezdim. Çok anlamak mahvolmak, ölüp
ölüp dirilmek çünkü. Allah'tan sabır diliyorum bir de uyumanı en azından
uyursan ruhun bu kadar çok acı çekmez belki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder